Een extra lamp hier; nog een softbox daar. O, en doe ook nog maar een reflectiescherm. Als je niet oppast, heb je zo een heel circus opgetuigd voor een shoot. En soms valt daar ook wat voor te zeggen. Maar voor deze shoot ben ik terug gegaan naar een basisopstelling: 1 lamp en een egale achtergrond. Geen poespas.
De hele opstelling bestond uit een deep octa die verder alleen voorzien was van een deflector, en een opvouwbaar achtergrondscherm met een witte en een zwarte kant. Met deze beperkte middelen is het mogelijk om heel verschillende foto’s te maken die ook allemaal een heel andere sfeer hebben.
De eerste serie foto’s heb ik gemaakt voor de witte achtergrond. De flitser stond vrijwel direct naast de camera. Het model (i.c. ikzelf) stond dicht tegen de witte achtergrond aan. De deep octa met alleen de deflector zorgt zo voor vrij harde schaduwen met voldoende verloop om nog diepte aan het geheel te geven. Door een de zwartwitconversie komt dit nog beter tot zijn recht.
Voor de tweede serie foto’s heb ik de flitser van achteren over witte de achtergrond heen laten flitsen om zo een tegenlichtopname te maken. Het model stond een stukje van de achtergrond af. Door de sluitertijd van mijn camera wat te verlengen, kon ik voldoende omgevingslicht meepakken om ook het gezicht wat uit te lichten. Zonder dat omgevingslicht had ik toch mijn heil bij een reflectiescherm moeten zoeken.
Voor de laatste serie foto’s heb ik dezelfde opstelling gebruikt als bij de tweede serie, maar deze keer met gebruik van de zwarte achtergrond. Zoals op onderstaande foto te zien is, is de kleur van de achtergrond een detail dat veel uitmaakt voor de totale uitstraling van een foto; zelfs bij een identieke lichtopstelling.
