In mijn fotocollectie heb ik duizenden atletiekfoto’s zitten, maar ik kwam laatst tot de haast schokkende ontdekking dat er geen een foto bij zit die ik met mijn full frame camera heb gemaakt. En toch heb ik die alweer zo’n tweeëneenhalf in gebruik. Blijkbaar is er lange tijd niks meer van atletiekfoto’ gekomen, hoewel atletiek een mooie sport is om foto’s van te maken (en natuurlijk om zelf te doen). Alsof het zo moest zijn, organiseerde AV Fit de pupillencompetitie van 13 juni 2015, en vroeg men of ik zin had foto’s te maken.
En dus ben ik die zaterdag, gewapend met mijn camera, richting de atletiekbaan gegaan voor eindelijk een nieuwe serie atletiekfoto’s. Zelden heb ik het er zo druk gezien: 300 kinderen in de leeftijd van 6 tot 12 jaar en waarschijnlijk minstens zoveel ouders, trainers en begeleiders. Een gezellig zootje ongeregeld, zeker bij de allerkleinsten. Waarom niet even een radslag maken, terwijl je staat te wachten op de start van je estafettemaatje? En 2 banen verder finishen dan van waaruit je gestart bent? Geen probleem! Maar ze zijn ook bloedfanatiek en werpen elkaar onder het lopen de meest dodelijke blikken toe. In ieder geval valt er genoeg te fotograferen. Dus inmiddels zitten in mijn fotocollectie ook de nodige atletiekfoto’s die ik wèl met mijn full frame camera heb gemaakt.
Foto’s van de pupillencompetitie van 13 juni 2015 bij AV FIT
Overigens is mijn camera, een canon 6D, niet de meest aangewezene om actiefoto’s te maken. Het is niet de snelst camera en ook het aantal focuspunten (maar 11, en alleen het middelste is cross type) is voor een moderne camera erg beperkt. Nu zijn deze beperking ook maar relatief. Mijn eerste spiegelreflex, de canon 350D, had maar 7 focuspunten, waarvan er ook slechts één cross type was, en was verder nog minder snel. Dat is ook nooit een probleem geweest. In de praktijk valt dan ook prima met de 6D te werken, zeker voor het fotograferen van een sport als atletiek. Het belangrijkste is toch dat je weet waar de actie plaatsvindt en wat de beste hoeken zijn. Dus een kwestie van de sport kennen. En wat inzicht in de werking van de camera helpt natuurlijk ook.
Mijn basisinstellingen voor atletiekfoto’s zijn:
Diafragmavoorkeur gebruiken
Camera op AV-stand en dan diafragma zo groot mogelijk om de atleet los te krijgen van de achtergrond.
Korte sluitertijd
ISO-instelling zodanig zetten dat de sluitertijd nooit langer dan 1/500e wordt. Met langzamere sluitertijden is (gedeeltelijke) bewegingsonscherpte niet meer te voorkomen.
Back button focus
Back button focus. Vroeger, toen ik deze optie nog niet kende/geen camera had die dit kon, switchte ik voor atletiekfoto’s nogal eens eens tussen auto-focus en manuele focus. Met back button focus is dat allemaal niet meer nodig. Het is nu alleen nog maar een kwestie van de AF-ON button wel of niet ingedrukt te houden, om even kort door de bocht te gaan.
Telelens gebruiken
Ik heb eigenlijk nog nooit meegemaakt dat ik voor atletiekfoto’s groothoek tekort kwam; wel vaak dat ik liever nog meer telebereik zou hebben. Heel wat foto’s heb ik dan ook achteraf nog bij moeten snijden om het onderwerp dichterbij te krijgen. De beroemde voetenzoom gaat niet werken. Vaak kun je niet eens dichterbij komen en bij werpnummers zou dat ook ronduit levensgevaarlijk zijn.
