Hoe hou je iedereen voor de gek en doe je of een spiksplinternieuwe foto meer dan een eeuw geleden gemaakt is? Dat was de vraag die bij bovenstaande foto hoorde.
Een bijzonder project
Sinds de oplevering van de nieuwbouw van het gemeentehuis in Zeist, in december 2013, was de oude raadzaal uit zijn functie ontheven. Maar nog jarenlang werd de in beginsel prachtige ruimte ontsierd door verouderd jaren ’90 meubilair en een versleten vloerbedekking. En omdat de indeling van de zaal onhandig was voor ander gebruik dan als raadzaal, stond de ruimte vooral leeg en lelijk te zijn. Een paar jaar geleden werd dus bedacht dat de zaal opnieuw ingericht moest worden, zodat deze weer aantrekkelijk werd en flexibel bruikbaar. Voorwaarde was wel dat de oude historie van de zaal zichtbaar bleef.
Ik had het geluk dat ik dit project samen met een paar collega’s mocht trekken. En uiteindelijk lag er een mooi ontwerp. Een van de bijzonderheden in dat ontwerp was dat 2 wanden met fotobehang bekleed zouden worden waarop de geschiedenis van de zaal zichtbaar was. Een duik in het fotoarchief leverde een reeks beelden op die de hele periode van begin 1900 tot nu bestrijken.
1 april!
Met ons projectteam bedachten we dat het wel grappig zou zijn om een foto van onszelf in de fotocollage te verstoppen. Maar het mocht natuurlijk niet teveel opvallen. We besloten ons als dames uit 1908 (het jaar van de opening van het toenmalige gemeentehuis) te verkleden en een foto in de stijl van die tijd te maken. Zo gezegd zo gedaan. We huurden bij de lokale verkleedwinkel wat Edwardiaans aandoende kledij (oké, het was meer Victoriaans dan Edwardiaans, maar voor de niet-kenner oogt het authentiek genoeg) en op een zaterdagochtend zijn we de oude raadzaal ingegaan om wat foto’s te maken. Heel toepasselijk was dat op 1 april.
Die foto’s vergden nog wel enige voorbereiding. Want wat voor foto’s maakte men toen? Bestonden er al snaphotcamera’s? En hoe zat het met flitsers? Gelukkig waren sinds het begin van de 20e eeuw kodakmomentjes mogelijk dankzij de introductie van de de Brownie. Maar flitsers werden daarbij nog lang niet gebruikt. Voor ons betekende dit camera op hoge iso (kom maar op met die ruis), relatief lange sluitertijd (sta stil of wees bewogen) en in de nabewerking veel filters om de foto’s vooral oud te laten lijken. Dat leek in eerste instantie best aardig te lukken, totdat ik een van de foto’s naast een foto uit 1908 plaatste in de collage.
Ondanks de beroerde camerainstellingen en de nodige filters was de foto nog te scherp en contrastrijk om echt voor een foto uit 1908 door te kunnen gaan. Maar goed, met een originele 1908-foto ernaast lukte het uiteindelijk wel om de kwaliteit zodanig terug te brengen dat onze hypermoderne foto er alsnog uitzag alsof hij meer dan 100 jaar geleden was gemaakt.
Het duurde overigens nog een hele tijd voordat de eerste persoon ons op de foto herkende. Ondanks dat velen het leuk vinden om de foto’s van vroeger aandachtig te bekijken, hebben ze het vaak niet eens door dat hun collega’s van nu er tussen staan.
Ik zeg: (foto)missie geslaagd!
