Afgelopen week had ik in mijn thuisstudio een zwangerschapsshoot met een vriendin. Normaal gesproken doe ik geen zwangerschapshoots. Alleen voor goede vriendinnen wil ik wel eens een uitzondering maken.
Ik vind mooie zwangerschapsfoto’s maken namelijk maar moeilijk.
Want op zich heb ik niks met het fenomeen zwangerschap, en het helpt ook niet dat ik een zwanger lichaam niet mooi vind (sorry, vriendin). Aan de andere kant kan ik heel goed begrijpen dat iemand graag mooie foto’s wil uit een bijzondere periode in haar leven. En daar zit dus mijn probleem: hoe zet ik een zwangere vrouw mooi op de foto?
Om inspiratie op te doen heb ik heel wat websites en pinterest borden afgespeurd. Daar werd ik bepaald niet vrolijk van.
Hele series dikke buiken voorzien van roze of blauwe strikken / babyschoentjes / gerbera’s (huh?) / muisjes / vingerhartjes / vingerhartjes gevuld met muisjes / blokjes-met-‘naam’ of ‘baby’ trokken aan me voorbij. Ieks!
Soms waren de buiken ook nog in zwartwit en de strikken / babyschoentjes / gerbera’s / muisjes / vingerhartjes / vingerhartjes gevuld met muisjes / blokjes-met-‘naam’ of ‘baby’ in kleur. Dubbel ieks!
Verder waren er de nodige plaatjes met weeïg kijkende aanstaande moeders die, al dan niet samen met de aanstaande vader, hun buik vasthouden. Ik hou niet van foto’s met weeïg kijkende mensen.
Daarnaast trof ik ook heel wat foto’s aan met slordig omhoog gewerkte hemdjes, openstaande broeken, ploppende navels (die vind ik eng) en buiken vol met ontsierende striemen (die bij velen jaren later nog voor frustraties zorgen). Ik begrijp echt niet waarom mensen er blijkbaar geld voor over hebben om zich zo op de foto te laten zetten. Daar kun je toch niet blij van worden.
Gelukkig was het niet alleen kommer en kwel en heb ik, weliswaar met het nodige speurwerk, toch nog afbeeldingen gevonden van zwangere vrouwen die wèl mooi op de foto stonden. En eigenlijk hadden die foto’s allemaal in ieder geval één ding gemeenschappelijk: het waren op zichzelf mooie foto’s en toevallig was de vrouw die erop stond zwanger. Maar het zouden ook mooie foto’s zijn geweest als er een niet-zwangere vrouw op had gestaan. Omdat ze mooi belicht waren, een mooie compositie hadden. En omdat er zorg aan besteed was, waardoor de vrouw in kwestie er ook zo flatteus mogelijk op stond.
En zeg nou eerlijk, waarom al die poespas om die zwangere buik te benadrukken? Ook zonder strikjes snappen we wel dat het een verrassing is wat voor nieuw mensje er straks uit komt. Ook zonder blokjes die ‘BABY’ spellen, begrijpen we wel dat er een baby in die buik zit. Ook zonder dat er vingerhartjes gemaakt worden, gaan we er van uit dat de aanstaande ouders van de baby houden. Ook bij een normale, niet weeïge lach, is wel te zien dat de aanstaande moeder blij is met haar zwangerschap. En ook zonder al die poespas is die buik wel opvallend genoeg om duidelijk te maken dat de vrouw in kwestie zwanger is.
En dus heb ik geprobeerd de zwangerschapsshoot te benaderen zoals ik een ‘gewone’ fotoshoot zou benaderen. Dat resulteerde uiteindelijk in een serie foto’s waar de vriendin (al dan niet met haar vriend) mooi, blij, stoer, lief, grappig, en ja ook heel erg zwanger op staat. Een serie foto’s, waar ook ik, als niet per se liefhebber van zwangerschapsfoto’s, blij van word. En waar straks hopelijk ook de vriendin en haar vriend blij van gaan worden.
